Czas Present Continuous jest doskonale znany osobom uczącym się języka angielskiego, ponieważ jest on drugim po czasie Present Simple najczęściej używanym do komunikowania się w sposób naturalny i codzienny. Zrozumienie podstawowej struktury gramatycznej tego czasu nie jest trudne – można je opanować przez odpowiednie ćwiczenia oraz świadomość konieczności dołożenia końcówki -ing do czasownika “to be”. Jednak aby w pełni wykorzystać potencjał tego czasu trzeba mieć na uwadze szereg drobnych szczegółów dotyczących różnic między użyciami spokojnymi a dynamicznymi. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj zasady czasu Present Continuous.
Present Continuous – wykorzystanie
Czas Present Continuous to struktura gramatyczna, która może być używana w szeregu sytuacji:
- gdy mówimy o czynności wykonywanej w danej chwili (często pojawiają się zwroty takie jak: at the moment, now, np. Lola is sleeping at the moment.),
- kiedy mowa o czynnościach o charakterze tymczasowym, nawet jeśli nie dzieją się w chwili mówienia (wyobraź sobie, że spotykasz się ze znajomymi i opowiadasz im o swoich poczynaniach – możesz powiedzieć, że obecnie prowadzisz ważne negocjacje, używając do tego czasu Present Continuous (I’m negotiating an important contract”), co nie będzie oznaczało, że zajmujesz się tym w danym momencie),
- opisując plany na najbliższą przyszłość (konkretne plany, które najczęściej zawierają już jakieś ustalenia i daty, np. My parents are coming to visit me next weekend.),
- gdy opisujemy zmieniające się stany i sytuacje (często stosowany jest zwrot It’s getting… (Robi się…), np. It’s getting cold. – Robi się zimno).
- kiedy opisujemy powtarzające się naszym zdaniem zbyt często sytuacje, które ponadto są dla nas irytujące lub uciążliwe (często pojawia się słowo always lub continually, np. My boss is always criticizing my work.).
Czytaj też: Present Simple.
Present Continuous – forma -ing czasownika
Present Continuous jest jednym z czasów gramatycznych w języku angielskim, który tworzy się poprzez połączenie operatora, którym jest odpowiednio odmieniony czasownik “to be” (am/is/are), oraz czasownika głównego – orzeczenia. Aby wypełnić wymagania tego czasu, należy do końcówki orzeczenia dodać sufiks –ing.
W przypadku większości czasowników wystarczy samo dodanie końcówki -ing:
- play – playing,
- read – reading,
- eat – eating,
- work – working,
- drink – drinking.
W przypadku czasowników kończących się na -e, które poprzedzone jest spółgłoską, musimy usunąć ostatnie -e zanim dołożymy końcówkę -ing:
- ride – riding,
- dance – dancing,
- take – taking,
- write – writing
- make – making.
Jeśli czasownik kończy się na -ie, należy zamienić dwie ostatnie litery na -y i dopiero wtedy dodać odpowiednią końcówkę -ing:
- lie – lying,
- die – dying,
- tie – tying.
Czasowniki jedno- i dwusylabowe, w których akcent pada na drugą sylabę, mogą mieć odmienne formy podczas tworzenia opisywanego czasu. W szczególnych przypadkach, gdy ostatnie trzy litery to spółgłoska – samogłoska – spółgłoska należy podwoić ostatnią literę, zanim dodamy końcówkę -ing:
- travel – travelling,
- swim – swimming,
- run – running,
- put – putting,
- dig – digging,
Wyjątki:
- wax – waxing
- mow – mowing
Present Continuous – budowa zdań
Forma czasu Present Continuous służy do wyrażania czynności trwających w danym momencie, a tworzy się ją poprzez połączenie odmienionej formy czasownika “to be” oraz czasownika dodając mu końcówkę -ing.
Warto pamiętać, że samodzielnie ten rodzaj czasownika, zwany potocznie gerundem, nie tworzy tego trybu. Gerund znajduje zastosowanie w sześciu różnych rodzajach gramatycznych i jest traktowany jako rzeczownik odczasownikowy (np. sleeping – spanie, eating – jedzenie lub cooking – gotowanie).
Pamiętaj, że w języku angielskim szyk zdania jest bardzo ważny, co dotyczy także czasu Present Continuous. Aby poprawnie użyć tego czasu do tworzenia zdań, musisz pamiętać o odpowiednim przekształceniu czasowników na ich postać czasu bezokolicznika i wziąć pod uwagę końcówkę -ing.
| podmiot | operator – odmieniony czasownik “to be” am/is/are | orzeczenie – czasownik z końcówką -ing | reszta zdania |
| I My friends Lola It We | am are is is are | writing watching doing raining renovating | an essay now. a movie. exercises. at the moment. the house. |
Present Continuous – tworzenie pytań
Tworzenie pytań w czasie Present Continuous opiera się na procesie zwanym inwersją. Oznacza to zamianę miejscami podmiotu i operatora “to be” – czyli am, is lub are powinny pojawić się przed osobą. Natomiast w pytaniach otwartych musimy umieścić słówko pytające na początku zdania.
| słówko pytające | operator – odmieniony czasownik “to be” am/is/are | podmiot | orzeczenie – czasownik z końcówką -ing | reszta zdania |
| What What Who | are Is are is Am | you your mum they he I | doing? working watching? talking interrupting | – at the moment? to? you? |
Present Continuous – tworzenie przeczeń
Jeśli potrafisz tworzyć przeczenia z czasownikiem “to be”, zdania przeczące w czasie Present Continuous nie sprawią Ci żadnej trudności. Wystarczy do odmienionej formy “to be” dodać słówko not. Pamiętaj, że w naturalnej mowie i codziennej komunikacji lepiej jest użyć formy krótkiej, (np.aren’t lub ‘re not zamiast are not).
| podmiot | operator – odmieniony czasownik “to be” am/is/are + not | orzeczenie – czasownik z końcówką -ing | reszta zdania |
| We Lola I They It | aren’t isn’t ‘m not aren’t isn’t | watching writing cleaning discussing getting | the movie. an essay. the room. anything important. cold yet. |
Present Continuous – kiedy go nie używać
Wiesz już, jakie sytuacje wymagają użycia czasu Present Continuous i jak budować odpowiednie zdania. Teraz dowiedzmy się, kiedy NIE należy wykorzystywać tej struktury gramatycznej. Istnieje grupa czasowników, zwanych czasownikami statycznymi (non-continuous verbs), które NIGDY nie powinny pojawiać się w formach Continuous. Służą one do opisywania emocji, pracy umysłu i zmysłów.
- believe – wierzyć,
- know – wiedzieć,
- own – posiadać,
- mean – znaczyć,
- understand – rozumieć,
- belong – należeć,
- need – potrzebować,
- feel – czuć,
- hate – nienawidzić,
- recognise – rozpoznawać,
- have – mieć,
- like – lubić,
- hear – słyszeć,
- remember – pamiętać,
- think – myśleć, sądzić,
- love – kochać,
- wish – pragnąć, życzyć sobie,
- suppose – przypuszczać,
- want – chcieć,
- realise – zdawać sobie sprawę,
- prefer – woleć.
Istnieje też grupa czasowników, które mogą zostać użyte w różny sposób i dostarczyć różnych znaczeń, w zależności od sytuacji i kontekstu w jakim są użyte. Te czasowniki mają tendencję do bycia statyczne lub niestatyczne:
- think – myśleć, sądzić, mieć jakąś opinię – czasownik statyczny (I think this car is too expensive) lub zastanawiać się, rozważać – czasownik niestatyczny (I’m thinking of buying a new car.),
- have – mieć, posiadać – czasownik statyczny (We have two dogs and a cat.) lub doświadczać oraz w wyrażeniach typu “have drink”, “have a shower”, “have a rest” itd. – czasownik niestatyczny (Matt is having a nap at the moment.),
- be – być – czasownik statyczny (Bill is very polite.) lub zachowywać się w danym momencie – czasownik niestatyczny (You’re being very rude!)
- taste – smakować, mieć jakiś smak – czasownik statyczny (This cake tastes delicious!) lub próbować, jaki coś ma smak – czasownik niestatyczny (He’s tasting different cakes to decide which one he likes best.),
- smell – pachnieć, śmierdzieć, wydzielać zapach – czasownik statyczny (This food smells awful!) lub wąchać – czasownik niestatyczny (Why are you smelling my t-shirt?!),
- feel – być jakimś w dotyku – czasownik statyczny (I love this fabric! It feels so soft.) lub czuć (się), wyczuwać dotykiem – czasownik niestatyczny (I’m feeling my way through the darkness. There’s no light in this room),
- see – widzieć – czasownik statyczny (I see some people in our driveway. Who are they?) lub mieć umówione spotkanie z kimś – czasownik niestatyczny (I’m seeing my boss this Friday.).
Sprawdź też: Present Perfect Continuous.
