Czasy w języku angielskim to część gramatyki, którą trzeba opanować, aby sprawnie porozumiewać się z innymi, a także rozumieć teksty pisane. Nie jest to najłatwiejsze zadanie, dlatego warto skorzystać z pomocy w zrozumieniu tego zagadnienia. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj wszystkie czasy stosowane w języku angielskim!
Zestawienie czasów w języku angielskim
Czasy gramatyczne w języku angielskim zdają się nie mieć sobie równych jeśli chodzi o trudność. Ilość dostępnych czasów w angielskim jest naprawdę imponująca, a do tego niektóre z nich nie mają odpowiedników bezpośrednio tłumaczonych na język polski. Nasza strona internetowa oferuje szerokie informacje dotyczące każdego z czasów, ich budowy oraz zastosowania. Co więcej, aby pomóc w klasyfikacji istniejących czasów gramatycznych, przygotowaliśmy dla Was listę wszystkich 12 czasów w języku angielskim.
4 czasy teraźniejsze:
4 czasy przeszłe:
4 czasy przyszłe:
Zasada podziału czasu w języku angielskim jest dość prosta. Przede wszystkim można określić, czy odnosi się on do przeszłości (Past), teraźniejszości (Present) lub przyszłości (Future). Każdy z tych czasów może być dalej podzielony na prosty (Simple) lub ciągły (Continuous). Zazwyczaj tryb Simple odpowiada polskiemu trybowi dokonanemu, a Continuous – niedokonanemu. Dzięki tej logice, nauka struktur gramatycznych w języku angielskim staje się łatwiejsza i pozwala na lepsze zrozumienie tego jak komunikować się z innymi osobami.
Czasy typu Perfect i Perfect Continuous nie mają swoich polskich odpowiedników – każdy z nich wymaga indywidualnego podejścia. Czasy te służą do wskazania, jak długo trwa (lub trwała lub będzie trwała) konkretna aktywność (Perfect Continuous) lub skupiają się na informacji o zakończeniu czynności, jej powtarzalności albo tym, ile razy wydarzyła się/wydarzy (Perfect).
Już w XVI wieku językoznawcy dostrzegli, że język angielski posiada trzy czasy – przeszły, teraźniejszy i przyszły. Jednakże u schyłku XIX wieku liczba ta zwiększyła się do sześciu a na początku XX wieku oficjalnie uznano aż 12 takich czasów. Zmiany te nie miały nic wspólnego z jakimkolwiek istotnym przebudowaniem samego języka, lecz polegały raczej na coraz większej dbałości o precyzyjne opisywanie gramatyki i udoskonalanie jej pod kątem skuteczności i poprawności.
Present Simple
- Budowa: podmiot + czasownik (w 3 os. l. poj. z końcówką -(e)s), pytania i przeczenia tworzone są za pomocą operatora do i does (3 os. l.poj.).
- Zastosowanie: czynności powtarzalne, nawyki, sytuacje stałe i zawsze prawdziwe, czynności i stany wyrażone czasownikami statycznymi.
Present Continuous
- Budowa czasu: podmiot + to be (am/is/are) + czasownik+ing.
- Zastosowanie: czynność odbywająca się w chwili mówienia, czynności tymczasowe, plany na najbliższą, określoną przyszłość, zmieniające się sytuacje, czynności powtarzalne, które nas irytują.
Present Perfect
- Budowa: podmiot + have/has + III forma czasownika (końcówka -ed).
- Zastosowanie: czynności, które wydarzyły się w przeszłości, a ich skutki widoczne są obecnie, czynności i stany, które rozpoczęły się w przeszłości i wciąż trwają, doświadczenia i osiągnięcia osób żyjących oraz kiedy mówimy o niezakończonym okresie czasu.
Present Perfect Continuous
- Budowa: podmiot + have been/has been + czasownik+ing.
- Zastosowanie: czynności, które zaczęły się w przeszłości i wciąż trwają, czynności, które wydarzyły się dopiero co, przed chwilą, a ich skutki są widoczne w chwili mówienia.
Past Simple
- Budowa: podmiot + II forma czasownika (końcówka -ed), pytania i przeczenia tworzymy za pomocą operatora did (didn’t).
- Zastosowanie: czynności rozpoczęte i zakończone w przeszłości, nawyki i czynności powtarzalne w przeszłości, sytuacje stałe w przeszłości.
Past Continuous
- Budowa: podmiot + was/were + czasownik+ing/.
- Zastosowanie: czynność wykonywana w określonym momencie w przeszłości, dwie lub więcej czynności odbywających się jednocześnie w przeszłości.
Past Perfect
- Budowa: podmiot + had + III forma czasownika (końcówka -ed).
- Zastosowanie: czas zaprzeszły, wyraża czynność, która wydarzyła się przed określonym punktem w czasie w przeszłości lub stan, który rozpoczął się i trwał przed określonym punktem w czasie w przeszłości.
Past Perfect Continuous
- Budowa: podmiot + had been + czasownik+ing.
- Zastosowanie: czynność “zaprzeszła” która trwała przez jakiś czas, zanim wydarzyła się inna czynność w przeszłości.
Future Simple
- Budowa: podmiot + will + czasownik w formie podstawowej.
- Zastosowanie: decyzje podjęte w chwili mówienia, przewidywania na przyszłość, obietnice, groźby, prośby w formie pytań.
Future Continuous
- Budowa: podmiot + will be + czasownik+ing.
- Zastosowanie: czynność, która będzie odbywać się w określonym momencie w przyszłości, przypuszczenia dotyczące chwili obecnej, uprzejme pytania.
Future Perfect
- Budowa: podmiot + will have + III forma czasownika (końcówka -ed).
- Zastosowanie: czynność, która w określonym momencie w przyszłości będzie zakończona, stany, które będą trwały przez jakiś czas w danym momencie w przyszłości, przypuszczenia, że dana czynność została już wykonana.
Future Perfect Continuous
- Budowa: podmiot + will have been + czasownik+ing.
- Zastosowanie: czynność, która w określonym momencie w przyszłości będzie trwała od jakiegoś czasu, podajemy jaki okres czasu upłynie od momentu rozpoczęcia tej czynności.
